Her Müslüman kişinin kalbinde Allah’ın bir vaizi vardır.”
Başka bir hadiste: “Şüphesiz ki bedende bir et parçası vardır, o iyi olursa bütün beden iyi olur, o bozulursa bütün vücut bozulur, dikkat edin o kalptir.” buyrulmuştur. (Buhari, c.1, s.19, İman 39; Müslim, c.2, Musakat 107 (1599)
İşlenen günah her ne olursa olsun arkasından hemen tevbe etmek gerekir. Bunun vacip olduğunda ulemanın ittifakı vardır.
Mümin, günahı karşısında kendisini sanki bir dağın altında kalmış gibi hisseder. Günahlarının üzerine düşeceğinden korkar. (Tirmizi, c.4, Kıyamet 49, h.2497)
Ebû Eyyûb (ra)’den rivayet edildiğine göre o ölümü yaklaştığı zaman şöyle dedi:
“Resûlullah’tan işittiğim bir hadisi sizden gizlemiştim. Resûlullah’ın şöyle buyurduğunu işitmiştim:
“Eğer siz günah işlemez olsaydınız, mutlaka Allahu Teâlâ, günah işleyecek ve kendilerini (edecekleri tevbe sebebiyle) mağfiret edeceği kimseler yaratırdı.” (Müslim, c.3, Tevbe 9 (2748); Tirmizî, c.5, s.548, De’avat 98, h.3539)
Bu konudaki diğer rivayette ise Resûlullah (sav) efendimizin şöyle buyurduğu belirtilmiştir:
“Nefsim elinde bulunan Zat-ı Zülcelâl’e yemin olsun ki, günah işlemediğiniz takdirde ondan daha büyük olan ucuba düşeceğinizden korkarım.” (et-Terğib ve’t-Terhîb, c.3, s.442, h.4490)
Ucub, “kendini bir şey sanmak, kendini beğenmek, ameline güvenmek, yaptığı hayırların kendini mutlaka kurtaracağı inancında olmak” demektir. Mümin, yaptığı ibadetlerden dolayı kibir ve ucuba düşmemelidir.
Kişiye günah olarak ucub yeter; hatta kişinin kendini günahsız görmesi gibi bir günaha düşmektense, günah işleyip tevbe etmesi daha evladır. Cenâb-ı Hak da kudsi hadiste buyuruyor ki:
“Büyüklük ridamdır, izzet de izarımdır. Kim bu iki şeyde benimle niza ederse ona azap veririm.” (Müslim, c.3, Birr 136 (2620); Ebu Davud, c.4, Libas 26, h.4090)
Kaynak: Miftâhu’r-Rüşd
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder