Hindistan Cevizi Tozu

Hindistan Cevizi Tozu, doğal besinler arasında bulanan Hindistan cevizinin öğütülmesi ile yapılan ürene verilen isimdir. Hindistan cevizinin insan vücuduna sayısız bir çok faydası bulunmaktadır. Asırlardan beri hastalıkların tedavisi için kullanılmakta olan Hindistan cevizi ilk olarak hint evlerinde kullanılmıştır ve günümüzde de kullanımı devam etmektedir. Hindistan cevizi en fazla Hindistan' da yetiştirilmektedir. Çok fazla çeşidi bulanan bu ceviz türü yetiştiği bölgeye göre yapısında ve renginde değişiklik gösterir. Dış kısmı kahverengi bir özellik gösteren Hindistan cevizinin yetişmemiş haldeki rengi ise yeşildir. İçerisi ise beyaz yenilebilir bir yapı bulunmaktadır. Bunun yanı sıra içerisinde bir miktarda su bulunmaktadır. Bu suda sağlık açısından oldukça faydalıdır. Uzmanlar, hamile bayanların Hindistan cevizi içerisinde bulanan sıvıyı tüketmelerini tavsiye etmişlerdir. Karbonhidratlar açısından oldukça zengin olan Hindistan cevizi içerisinde doymamış yağlar bulunmaktadır. Lif bakımından da oldukça zengin bir yapıya sahip olan bu ceviz türünün bol miktarda protein içerdiği de bilinmektedir. Bunun yanı sıra nisasin, pantotenik asit, piridoksin, riboflavin, tiamin, C vitamini, E vitamini ve K vitamini bakımından da oldukça zengin bir yapıya sahiptir.

Hindistan cevizi tozu faydaları

• Çeşitli kek, pasta ve yemeklerin içinde kullanılmakta olan Hindistan cevizi tozu tam bir lif deposudur. Diyet lifini içerisinde yüksek miktarda bulunduran Hindistan cevizi glikoz salgılanmasını yavaşlatarak enerjiye dönüştürmeye yardımcı olur.
• Psikolojik sorunlar ve stres gibi rahatsızlıkları bulunanlara karşı büyük bir faydası bulunmaktadır.
• Kandaki insülin salgılanmasını azaltmaktadır. Bu nedenden dolayı diyabet hastalarının Hindistan cevizi tüketmelerinde fayda vardır.
• Sindirim sistemi rahatsızlıklarına karşı faydalı bir besindir. Sindirim sisteminde meydana gelebilecek rahatsızlıkların tedavisi için büyük bir fayda sağlayan bu ceviz tozu kabızlık ve ishal sorunları içinde oldukça etkilidir.
• Bağırsakların iyi bir şekilde işlevini yapmasına yardımcı olmaktadır. İçerisinde bulunan yüksek miktarda ki lifler sayesinde emilimi kolaylaştırır ve emilin daha sağlıklı bir şekilde yapılmasına yardımcı olur.
• Mide bulantısı ve kusma şikayetleri olanlar için oldukça faydalıdır.
• Hindistan cevizi tozu içerisinde bulanan kinetin ve trans zeatin kanser hastalıklarına karşı koruma sağlamaktadır. Ayrıca bu maddelerin yaşlanmayı yavaşlattığı da bilinmektedir.
• Vücuda etki eden virüs ve bakterilere karşı savaş açar. Bağışıklık sisteminin güçlenmesine yardımcı olur.
• Ayrıca idrar yolu enfeksiyonu, bronşit, boğaz enfeksiyonları ve benzeri hastalıklara karşı oldukça faydalı bir özelliğe sahiptir.
• Kilo şikayeti olanların bu ceviz tozunu tüketmesinde fayda vardır. Karış boşluğunda bulunan fazla yağların eritilmesine yardımcı olur. Ayrıca karın bölgesinde bulunan yağların neden olduğu hastalıkların tedavisi içinde kullanıldığı bilinmektedir.
• Yorgunluk belirtilerini ortadan kaldırır. Vücuda enerji veren Hindistan cevizi tozu beynin zinde olmasına da fayda sağlamaktadır.
• İçerisinde bulunan maddeler epilepsi hastalığına karşı da oldukça faydalı bir yapıya sahiptir. Ayrıca çocuklarda meydana gelebilecek epilepsi nöbetlerini ve şiddetlerini azaltmaya yardımcı olur.
• Hindistan cevizinin içerisinde bulundurduğu laurik asit özellikle çocuklar için büyük bir fayda sağlamaktadır.
• Hamile bayanların bu ceviz tozunu kullanmaları oldukça önemlidir. Annenin yanı sıra bebeğinde bağışıklık sisteminin güçlenmesine yardımcı olarak hastalıklara karşı vücudun dirençli yapı kazanmasına fayda sağlar.

EFENDİM

Benim efendim !
Ben sana bendim !
Bir üfledin de
Yıkıldı bendim.
Ben ki, denizdim,
Dağbaşı bendim.
Şimdi sen oldun,
Âleme pendim.
Benim efendim !

Benim efendim ,
Feza levendim !
Ölmemek neymiş;
Senden öğrendim.
Kayboldum sende,
Sende tükendim!
Sordum aynaya:
Hani ya kendim?
Benim efendim !

Benim efendim !
Emri yüklendim!
Dağlandım kalbden
Ve mühürlendim.
Askerin oldum,
Başta tülbendim;
Okum sadakta,
Elde kemendim.
Benim efendim. 


(NFK/1978)

Biz Başka Severdik

biz başka severdik , o sebebten başka sevemedik o yüzden hep puslu kaldı bakışlarımız ve sakız fallarından ötesiydi aşka umudumuz murekebi akmıştı tüm şiirlerimizin... öyle kolay değildi ,yare yazıp yollamak sigaranın son çöpüyle birlikte ıslak şiirler yaktık çoğu vakit tütün kokusuna sindi efkarımız duvarlarımızın rütübetine karıştı gözyaşımız hem öyle ulu orta değildi sevdalarımız sevdiğimizin adına helal gelmesin diye adının bile anca baş harfini yazabildik şiir defterimizde, adımızın yanına en yakın dostlarla bile konuşurken bahsetmedik ondan ,hürmet ettiler anladıkları kadar bildiler sevdamızı önce uzaktan baktık hayli zaman sonra dostların verdiği gazla ve de yaşımızın verdiği delilikle sevda türküleri eşliğinde bir kaç mısra birşey karaladık utana sıkıla altına iliştirdik yaşamaya yüreğimizin yetipte söylemeye cesaretimizin yetmediği o iki kelimeyi ''Seni seviyorum '' ve mahallenin en iyi sır tutan çocuğuna bir çikolata, bir gazoz parası... gel dediğimizde ,istediğimiz yere gelecek değil gel dediğinde ,ölüme gidecegimiz yari sevdik mahallesinden geçerken kaldıramadık kafamızı gören yanlış anlar da adına laf gelir diye günlerce geçmediğimiz oldu sokağından her gece düşümüzden geçen sevgilinin bir kaç mektup belki bir iki mısra şiir gözlerinin renginden bahsettiğimiz en fazla ellerini tutabilmeyi hayal ettiğimiz öylesine masum ,öylesine temiz... kavuştuğumuzda kadrini kıymetini bildik önce yar diye sonra çocuklarımıza ana diye sevdik kavuşamamak oldu çoğu vakit kaderimiz yarimi ellere gelin etmişlerde doldu gizlice gözlerimiz arada bir sigaramızın dumanına değdi saçları, biz yandık gözlerimize ,gece mührü gözlerinin gölgesi düştü bazen bir yerlerde adı geçince,gözümüze aşk kaçtı. içimizde bir yer sızladı inceden, sustuk kaybetmişliğe sitem ettiğimiz oldu bazen gözümüzde kaldı muradımız , yâr en çok düşlediğimiz haliyle , ellere giderken daha bir acıdı canımız ,türküleri dinlerken duvarlarda yumruklarımızın izi kaldı avuçlarımızda okşanmamış saçlarımız ama, kendimizeydi ahımız ya da eyvahımız yine de, o mutlu olsun istedik hep en kızdığımızda bile, dilden gönle inmedi bedduamız sevdamız kadar büyük yandı oysa canımız biz başka severdik , o sebebten başka sevemedik

Serdar Tuncer Sen Beyaz Bir Kadınsın

Asıl büyük sarhoş benim uzaktaki Ben ki tek damla şarap içmedim Ekmeğin beyaz zeytinin siyah olduğunu biliyorum Asıl büyük sarhoş benim uzaktaki Benim kusturucu sarhoşluğum Yoksulluğum Yüzüme bakmasan da yağmura düşürsen de gözlerini gözlerime bakmasan da ne kadar o kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor Uykularımda nefesinin sıcaklığı o kadar Hangi akşam kapımı çalan sen değilsin sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi gözbebeklerimde duran umutsuzlandığım her akşam senin rüzgârın almıyor mu uğultulu yorgunluğumu yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin iyimserliğin Ben bu tezgâhı kurdumsa senin için kurdum senin için dokuduğum basma ve pazen denizin yeşilinden süzdüğüm balık göğün mavisinden çaldığım kuş senin için felsefe okudumsa iktisat okudumsa gece yarıları boğazım kurumuş içim bir kalabalık sıcacık mısralar okudumsa yunus' dan senin için okudum geceyarıları sen beyaz bir kadınsın uzaktaki GÖZLERİN AKLIMDAN ÇIKMIYOR sen beyaz bir kadınsın karanlıkları dinleyen uzaktaki sarmaşıkları duyuyor musun rüzgârda yorgun başını Üşümüş yastığına koyuyor musun Uyuyor musun (uyuyamayın lan) Sanatçı: Attilâ İlhan beğenip abone olmayı unutmayınız. şimdiden teşekkürler

Girdapta Bir Can Bırakmıyorlar

Yâdelden yanıma çağırdım seni Gelmek istiyorsun, bırakmıyorlar. Rüyada, mektupta, albümde beni Bulmak istiyorsun, bırakmıyorlar. Umutlar hayâldir, acılar gerçek Çileye muhkumsun, kim ne bilecek Ya bir kuru selam, ya bir top çiçek Salmak istiyorsun, bırakmıyorlar. Otuz yıl ağladın hep yana yana "Yeter, yazık" diyen olmadı sana Vefasız dostluğa, kalleş zamana Gülmek istiyorsun, bırakmıyorlar. "Çalış" derler, ayak bağlı, el bağlı "Konuş" derler, dudak bağlı, dil bağlı "Kalk git" derler, kapı bağlı, yol bağlı Kalmak istiyorsun bırakmıyorlar. Aydınlık ararsın her gün her yerde Çekerler önüne yedi kat perde Zulüm kimden gelir, adalet nerde? Bilmek istiyorsun, bırakmıyorlar. Yıllar boyu uykuların bölündü Uçacakken kanatların yolundu Hayat hakkın vardı elden alındı Ölmek istiyorsun, bırakmıyorlar.

Gözlerinde

Yüreğim Cehennem, gözlerim suspus 
Aşk böyle bir şey mi, bilemiyorum 
Ben denen kafeste, kim, niye mahpus, 
Neden gözlerinle gülemiyorum? 

Kendimi örüyor solum, sağıma 
Mühür vuruyorlar gönül bağıma 
Âsumân ağlıyor yalnızlığıma 
Senden başka bir şey dilemiyorum 

Kalmadı kırmızım, yeşilim, sarım, 
Bir yanıma düşman şimdi bir yarım 
Ne elim var benim, ne parmaklarım; 
Uzanıp yaşını silemiyorum 

Gökyüzünde hicret, dallar secdede, 
Sırılsıklamım ben bir bilmecede; 
Aşka koşuyorsa her şey sence de, 
Neden çıkıp sana gelemiyorum? 

Hasret bırakmıyor taş üstünde taş, 
Bitmiyor bu sessiz, bu sensiz savaş, 
Her gün vuruluyor, ben, yavaş yavaş, 
Ama gözlerinde ölemiyorum...

Ne Care

Hakikat şehrinde bir güzel gördüm. Bir göreni göremedim ne çare... Sevdayı aşkından yanıp kül olduğum, Bir bilen yok soramadım, ne çare... Bir zaman bekledim Leyla dağını, Bir zaman bekledim gül budağını, Bir zaman bekledim yar otağını, Vasılı yar olamadım, ne çare... Andelibin işi ahüzar olur. O nasıl güldür ki tezce har olur. Bir gönül kul olur, gah hünkar olur. Ben bu sırra eremedim, ne çare... Bir gülün ki, harı vardır yar demem, Kansız didelere ahuzar demem, Yüzünü görmeden, yarim var demem, Ben bu yari bulamadım, ne çare... Niceleri yar der, gönlü binada. Niceleri yar der, gönlü zinada. Nicesinin gönlü bey'ü şirada, Bu yar kimdir, bilemedim ne çare... Duydum ki yarimin yeri Kaf imiş, Dillerde söylenen kuru laf imiş. Aslını sorarsan, nun u kaf imiş. Payine yüz süremedim, ne çare... Medeed Pir'i Sanii, bir gör halimi. Bu salihe çok ettiler zulumü. Aç vuslat perdesin, göster yüzünü. Çok ağladım, gülemedim, ne çare...

Etme

Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme
Başka bir yar başka bir dosta meylediyorsun etme

Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı
Hangi hasta gönüllüyü kasdediyorsun etme

Çalma bizi bizden bizi gitme o ellere doğru
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun etme

Ey ay felek harab olmuş alt üst olmuş senin için
Bizi öyle harab öyle alt üst ediyorsun etme

Ey makamı var ve yokun üzerinde olan kişi
Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun etme

Sen yüz çevirecek olsan ay kapkara olur gamdan
Ayın da evini yıkmayı kastediyorsun etme

Bizim dudağımız kurur sen kuruyacak olsan
Gözlerimizi öyle yaş dolu ediyorsun etme

Aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer
Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun etme

Ey cennetin cehennemin elinde olduğu kişi
Bize cenneti öyle cehennem ediyorsun etme

Şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize
O zehiri o şekerle sen bir ediyorsun etme

Bizi sevindiriyorsun huzurumuz kaçar öyle
Huzurumu bozuyorsun sen mahvediyorsun etme

Harama bulaşan gözüm güzelliğinin hırsızı
Ey hırsızlığa da değen hırsızlık ediyorsun etme

İsyan et ey arkadaşım, söz söyleyecek an değil
Aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun etme !

Mevlana Celaleddin Rumi

* Nasuh Tövbesi *

Tövbenin en makbulü kalp, akıl, irade, vicdan ve bütün azalarla yapılan “nasuh” tövbesidir.

Tövbe, dönmek demektir. Nasuh, içi ve dışıyla samimi olmaktır. Nasuh tövbesi, samimi olarak Yüce Allah’a dönmektir. Bu dönüş iç ve dışla olur. Kalp tövbe ettiği gibi, kalıp da günahtan uzaklaşmalıdır. Nasuh tövbesi, Yüce Allah’ın razı olmadığı gizli-açık, büyük-küçük, zahirî-bâtınî bütün günah çeşitlerini terk etmeye kesin karar vermektir. Kısaca nasuh tövbesi, Yüce Allah’a dost olmaktır.

Hasan el-Basrî (k.s), nasuh tövbesinin nasıl oluştuğunu şöyle belirtir:

“Nasuh tövbesi, kalp ile pişman olmak, dil ile istiğfara sarılmak, azalarla günahları terk etmek ve bir daha günaha dönmemeye kesin karar vermektir.”

Bütün tövbe çeşitleri, “nasuh” tövbesine ulaşmak için yapılır. Kendisine nasuh tövbesi nasip olan kul, Yüce Allah’a tam yönelmiş olur. Gizil açık bütün hallerinde edebe dikkat eder, kalbi takva nurları ile aydınlanır, nefsi bu nurların şuası altında yumuşar, uslanır, hakka kolayca itaat eder. Bu hâle ulaşan insan ihsan mertebesiyle şereflenir. İhsan, kalbin Allahu Teala’yı görüyormuş gibi bir şuur ve hassasiyete sahip olmasıdır. Arifler buna müşahede hâli diyorlar. Bütün terbiye çeşitleri böyle bir sonucu elde etmek içindir.

İbadet, zikir, nefisle mücadele ve bütün hizmetler, gerçek tevhide ulaşmak için yapılır. Gerçek tevhid, kalpte Yüce Allah’ın razı olmadığı hiçbir arzu, hedef, korku ve sevginin kalmamasıdır. Bu hâl, nasuh tövbesinin sonucu oluşacak bir irfan ve zevktir.

Kulun, her şeyi ile, içi ve dışıyla Allahu Teala’nın emirlerine teslim olması kolay değildir. Bunun için Yüce Mevlamız (c.c), ilk günahta yolu kapatmıyor, aciz kullarına rahmet edip mühlet veriyor ve sevgiyle kendisine dönüşlerini bekliyor.

Eğer Yüce Rabbimiz kullarını ilk kusurlarının peşinden yakalayıp cezalandıracak olsaydı, yeryüzünde ikinci kez günah işleyecek canlı kalmazdı. Rahmeti gazabını geçen Rabbimiz, kusurlu kullarından samimi tövbe istemekte, böyle bir tövbeyle huzuruna gelene affını ve cennetini müjdelemektedir.

İşte, ilahi emir ve müjdeler:

“Ey iman edenler! Nasuh bir tövbe ile Allah’a tövbe ediniz. Bunu yaparsanız Rabbiniz günahlarınızı örter ve sizi altlarından ırmaklar akan cennetlerine koyar.”Tahrim 66/8.

“Ancak tövbe ve iman edip salih amel işleyenlerin Allah, kötülüklerini iyiliğe çevirir. Allah çok affedici ve çok acıyandır.”Furkan 25/70.

Dr.Dilaver Selvi

SALÂT-I TEFRÎCİYYE (NÂRİYE) DUASI

Bu salât meşhur olup sıdk ve ihlas ile devam edildiğinde kişi bir hastalık, zorluk, sıkıntı ile karşılaştığında sıkıntıların kalkması, isteklerin hasıl olmasında çok etkili olduğu mücerrebdir. İmam Kurtubi her gün 41 veya 100 defa okumaya devam eden kimsenin, zaman içerisinde sıkıntısı gider, işi kolaylaşır, içi nurlanır, itibarı artar, hali güzelleşir, rızkı bollaşır, ona hayır kapıları açılır… demiştir. Muratların bu salât sebebiyle çabuk gerçekleşmesi dolayısı ile Salât-ı Nâriye denmiştir. Yine Kurtubî önemli hayırlı bir işin hasıl olması için veya belânın def’i için 4444 kez okunmasını tavsiye etmiştir. (Muhammed Hakkı b. Ali Nazillili, Hazînetü’l-Esrar ve Celîletü’l-Ezkar, İstanbul,  Matbaa-i Âmire, 1891. s167-168; Hür Mahmud Yücer, agm, 256-257)

Okunuşu: “Allahumme salli salâten kâmileten ve sellim selâmen tâmmen alâ-seyyidina Muhammedin ellezi tenhallü bihi’l ‘ukadu ve tenfericu bihi’l-kürabu ve tukdâ bihi’l-havâicu ve tünâlü bihi’r-rağâibu ve husnu’l-havâtimi ve yusteska’l-ğamâmu bi-vechihi’l-kerîmi ve ‘alâ âlihi ve sahbihi fî-külli lemhatin ve nefesin bi-‘adedi külli ma’lûmin lek.”

Anlamı: “Allah’ım! Efendimiz Muhammed’e kâmil bir salât ile salât ve selâm eyle! O öyle bir zâttır ki, kendisiyle düğümler çözülür, sıkıntılar kolaylaşır, ihtiyaçlar hallolur, arzulara kavuşulur ve güzel sonuçlara ulaşılır. Kendisinin yüzü suyu hürmetine yağmur istenir. Her göz açıp kapamada ve her nefeste tarafından bilinen varlıklar sayısınca O’nun âline ve ashâbına da salât ve selâm olsun”

Salat-ı Münciye Duası (Salaten Tüncina) Arapça Yazılışı

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ صَلاَةً تُنْجِينَا بِهَا مِنْ جَمِيعِ اْلاَحْوَالِ وَاْلآفَاتِ وَتَقْضِى لَنَا بِهَا جَمِيعَ الْحَاجَاتِ وَتُطَهِّرُنَا بِهَا مِنْ جَمِيعِ السَّيِّئَاتِ وَتَرْفَعُنَا بِهَا عِنْدَكَ اَعْلَى الدَّرَجَاتِ وَتُبَلِّغُنَا بِهَا اَقْصَى الْغَايَاتِ مِنْ جَمِيعِ الْخَيْرَاتِ فِى الْحَيَاتِ وَبَعْدَ الْمَمَاتِ اِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ

Salat-ı Münciye Duası (Salaten Tüncina) Türkçe Okunuşu

Okunuşu: “Allâahumme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve alâ âli seyyidinâ Muhammedin, salâten tüncînâ bihâ min cemîil ehvâali vel âfât, ve takdî lenâ bihâ cemî’al hâcât, ve tutahhirunâ bihâ min cemî’isseyyi’âat ve terfe’unâ bihâ indeke a’ledderecâat, ve tübelliğunâ bihâ aksa’l gayât, min cemî’il hayrâti fi’l hayâti ve ba’del memâat, inneke alâ külli şey’in kadîr.”

Anlamı: “Allah’ım! Peygamber Efendimiz Hazret-i Muhammed Mustafâ’ya salât eyle. Öyle bir salât ki; o salât vesîlesiyle bizi bütün korku ve âfetler-den kurtar, bütün ihtiyaçlarımızı gider, bizi bütün günahlardan temizle, bizi derecelerin en yücesine yükselt ve onun vesîlesiyle bizi, hayâtta ve ölümden sonra bütün hayırların en son noktasına ulaştır. Şüphesiz sen her şeye kâdirsin.”

Yeryüzünde okunan ilk ezan

İlk ezan kim tarafından okundu? Ezan nasıl ortaya çıktı? İlk ezanı kim okudu? Ezanı rüyasında gören sahabi kimdir? Tüm soruların cevabı makalemizde. İşte İlk ezan ve ortaya çıkışı.

Yeryüzünde okunan ilk ezan

Namaz vaktini cemaate duyurmak için önceleri yalnızca “Namaza, namaza!” ifâdeleri söylenirdi. Daha sonra ise ezân-ı Muhammedî lutfedildi. Allâh Rasûlü (s.a.s.), halkı namaza dâvet şeklinin nasıl olması gerektiği husûsunu ashâbıyla istişâre ediyordu.

Bâzısı; “Namaz vakti geldiği zaman bir sancak dikelim, müslümanlar onu gördüklerinde birbirlerine haber versinler.” dedi. Fakat Peygamber Efendimiz bu teklifi beğenmedi.

Yahûdî borusu çalınması teklif edildi, onu da beğenmedi: “Bu, yahûdîlerin âletidir.” buyurdu. Çan çalınmasından bahsedildi. Peygamber Efendimiz: “O da hristiyanların işidir.” buyurdu.

Abdullah Bin Zeyd’in Rüyası

Rasûlullâh’ın (s.a.s.) derdiyle dertlenen, O’nun kaygısı ile kaygılanan Abdullâh bin Zeyd (r.a.) oradan ayrılıp gitti. Uyku ile uyanıklık arasında iken kendisine ezân-ı Muhammedî lutfedildi. Hemen Rasûlullâh (s.a.s.)’in yanına giderek:

“–Ben uyku ile uyanıklık arasında iken biri gelip bana ezânı öğretti.” dedi.

Hz. Ömer (r.a.) da aynı rüyâyı görmüştü… Bunun üzerine Allâh Rasûlü (s.a.s.):

“–Ey Bilâl kalk ve Abdullâh bin Zeyd’in söylediklerini tatbîk et!” buyurdu.

Bilâl (r.a.) da Abdullâh’ın söylediklerini aynen tatbîk etti ve ilk ezan okunmuş oldu. (Ebû Dâvûd, Salât, 27/498)

Böylece ezân, vâcib derecesinde kuvvetli bir sünnet oldu. Çünkü o hem sâdık rüyâ, hem sünnet-i Nebî, hem de vahy-i ilâhî ile sâbittir. Âyet-i kerîmede:

“Onları namaza çağırdığınız zaman…” (el-Mâide, 58) buyrulmaktadır.

Cenâb-ı Hak buyuruyor:

“(İnsanları) Allah’a çağıran, iyi iş yapan ve “Ben Müslümanlardanım” diyenden kimin sözü daha güzeldir?” (Fussilet, 33)

Rasûlullah (s.a.s.) buyurdular:

“Namaz için ezân okunduğu zaman şeytan oradan sesli sesli yellenerek uzaklaşır, ezânı duyamayacağı yere kadar kaçar. Ezân bitince geri gelir. Kâmet başlayınca yine uzaklaşır, bittiğinde ise geri dönüp kişi ile kalbinin arasına girer ve: «Şunu hatırla, bunu düşün!» diye aklında daha önce hiç olmayan şeylerle vesvese verir. Öyle ki (buna kapılan) kişi kaç rekât kıldığını bilemeyecek hâle gelir.”(Buhârî, Ezân, 4; Müslim, Salât, 19)

Kabağında Bir Sahibi Var...

Vaktiyle bir dervis, nefisle mücadele makamının sonuna gelmiş. Bundan sonra her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan vazgeçecektir.

Fakat is yamalı bir hırka giymekten ibaret değildir. Her türlü görünür süslerden arınması da gereklidir.. .

Saç, sakal, bıyık, kas, ne varsa hepsinden. Derviş, usule uygun hareket eder, soluğu berberde alır.

– Vur usturayı berber efendi, der.

Berber dervişin saçlarını kazımaya baslar. Derviş aynada kendini takip etmektedir. Basının sağ kısmi tamamen kazınmıştır.

Berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir kabadayı girer içeri. Doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak:

– Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye kükrer.

Dervişlik bu… Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. Kaideyi bozmaz derviş. Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden. Berber mahcup, fakat korkmuştur. Ses çıkaramaz. Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa baslar. Fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder:

“Kabak aşağı, kabak yukarı.”

AĞIR OLMADI MI?

Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkândan çıkar. Henüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir. Kabadayı sakinlikle yol ortasında kalakalır. Derken, iki atin ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına saplanır.

Kabadayı oracığa yığılır, kalır. Ölmüştür. Görenler çığlığı basar. basar. Berber ise şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyarî sorar:

– Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?

Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:

– Vallahi gücenmedim ona. Hakkimi da helal etmiştim. Gel gör ki kabağında bir sahibi var o gücenmiş olmalı!

RAHMET MELEKLERİN GİRMEDİĞİ 23 EV

1- Sıla-i rahmi terkeden,akrabalardan ilgi ve alakayı kesenin evi.(Tevbe:71,Buhari).

2- Anne ve babaya itaat etmeyenin evi.(Nisa:36, Lokman:14)
...
... 3- Yetim malı yiyenin evi.(Nisa:10, Buhari ve Müslim)

4- İçinde faiz yenilen ev, faizle alınan ev.(Bakara:275-276, Buhari)
...
5- İçinde köpek bulunan ev. (Buhari ve Müslim, İbni Mace)

6- ALLAHın zikredilmediğ meclisler, Peygambere (sav) salat ve selam getirilmeyen meclisler,
nefsin üstün tutulduğu ve şeytanların bulundugu evler. ( Buhari, Müslim ve İ.Ahmed)

7- İçinde sahabeye, ölülere, dehre, rüzgara, horoza, hastalığa ve benzeri şeylere çok sövülen evler. ( Ebu Davud, İ.Ahmed, Buhari ve Müslim)

8- İÇİNDE SURET, RESİM VE HEYKEL BULUNAN EVLER. ( Enbiya:52, Saffat:95-96, Buhari)

9- ALLAHı zikir dışında teğanni yapılan, eğlence ve müzik aletleri bulunan ev.(İ.Ahmed)

10-İçinde çan olan ev. (Müslim, Ebu Davu ve Tirmizi)

11-İçinde bağıra çağıra, üstünü yırtarak ağıt yakan kadının sesinin yükseldiği ev.(Müslim)

12-İçinde içki içilen ve kumar oynanan ev. (Maide:90-92, Sahih-ul cami, Taberani)

13-İçinde ALLAHa ortak koşulan, nazar boncukları takılan ve büyü yapılan ev.(Nisa:48)

14-İçinde tavla oynanan ev. (Munafıkun:9, Müslım ve Ebu Davud)

15-Haram olan kıyafetlerin giyildiği ve haram olan eşyaların kullanıldığı ev, yani erkeklerin altın ve gümüş kullanmaları ve ev halkının altın ve gümüş kaplar kullandıklar ev. (Tirmizi,Müslim ve Taberani)

16-Lanetlenen kimselerin evleri. Örneğin: İçki içen, ALLAHın emirlerine karşı gelen, kocasını isteğini kabul etmeyen kadın, namazı terkeden kişilerin bulunduğu ev.(Taberani, İbni Mace)

17-İçinde kötü kokular bulunan ev . Örneğin: Soğan, sarmısak, pırasa ve benzeri bitkiler, sigara, nargile, bir kab içinde bekletilen küçük ve büyük abdestler gibi...(Müslim ve Tirmizi)

18-Cünüp olup gusül abdesti almayanların evi.(Ebu Davud, el-Bezzar, Taberani)

19-Sahibi safran (kadınlara ait bir koku çeşidi) sürünen ev. (Ebu Davud)

20-İsrafçı ve savurgan ev. (Nesei, Müslim)

21-Ev sahib ve sakinlerinin günah işlemekte ısrar ettikleri ev. (Nesei,İ.Ahmed)

22-İçinde zina yapılan ev. (Buhari ve Müslim,Nesei)

23-İçinde büyük günah işlenen ev, büyük günah işliyen ev sahipleri

(Kütübi sitte'deki sahih hadislerden derlenmiştir

Dua...

"...Allah’ım, ciddi ve şaka yollu yaptıklarımı, yanlışlıkla ve bilerek işlediğim günahlarımı affeyle. Bütün bu kusurların hepsi bende vardır…"

(Buhârî, "De’avât", 60; Müslim, "Zikir", 70)

Osmanlının kurulacağını 70 yıl önceden söyleyen alim

İbn-i Arabi Hazretleri, Osmanlı Devleti kurulmadan  70 yıl önce Osmanlı Devleti’nin kurulacağının müjdesini vermiştir. Bu müjde elbette kulaktan kulağa gelme bir bilgi değildir. İbn-i Arabi hazretleri “eş-Şeceratü’n-Nu’mâniyye fi’d-Devleti’l-Osmâniyye” (Osmanlı Devleti’nde Soy Ağacı) adlı eserinde Osmanlı’nın kurulacağını 70 yıl önceden haber vermiştir.

Muhyiddin İbn-i Arabi bu müjdeyi nasıl vermiş diyecek olursanız; O, bunları cifir ilmi ve Kuran-ı Kerim’deki bazı ayetlerden istinbat ederek bu müjdeyi vermiştir. Aynı zamanda ilk halifenin Yavuz Sultan Selim olacağını ve yine Sultan Selim’in kendi kabrini ortaya çıkaracağını, bazı padişahların özelliklerini, Bağdat’ın fethini 4. Murad yapacağını ve son padişahın Sultan Vahdettin olacağı gibi bir sürü esrarengiz bilgiler de eserlerinde mevcuttur.

Osmanlı Devleti’nin kurulacağını 70 yıl önceden söyleyen İbn-i Arabi

Edirne Kütüphanesi’nde bulunan ve Efrani tarafından tercümesi yapılan bu eseri ilginç ve önemli kılan iki özellik; Osmanlı Devleti’nin kuruluşundan 70 yıl önce kaleme alınmış olması ve kuruluşundan ve yıkılışına kadar Osmanlı tarihindeki önemli olaylara ilişkin esrarengiz rumuzlara (işaretlere), manevi müjdelere ve başka bir deyişle  “ilmi kerametlere” yer vermesidir.

Henüz ortada Osman Gazi ve Osmanlı Devleti’nin ismi dahi yokken İbn-i Arabi hazretleri, onun yakın zamanda geleceğini müjdelemiş ve Osmanlı Devleti’ni desteklemiştir.

İbn-i Arabi eserinde, sadece Osmanlı Devleti’nin kuruluşundan bahsetmemiş, Osmanlı Devleti zamanında meydana gelecek pek çok olayı asırlar öncesinden haber vermiştir.

Şam ile Mısır’ın fethedilmesi, Yavuz Sultan Selim’in Şam’a girmesiyle kendi kabrinin ortaya çıkarılacağını; Hafız Paşa’nın, Bağdat’ı dokuz ay boyunca kuşatmasına rağmen Bağdat’ı alamayacağını, fethin 40 gün içinde Sultan  IV. Murad’a nasip olacağı; Sultan Abdülaziz’in katledileceği gibi daha bir çok hadiseyi rumuzlu (manası gizli işaretler) bir biçimde bildirmiştir. Türkler hakkında ise, “Türkler için muzafferiyet ve saadet vardır” demiştir.

İbn- Arabi’nin  Kehanetleri

İbn-i Arabi hazretleri eserinde, ilk olarak “tılsım sahibi ilk Sin”den, yani “ilk (birinci) Selim” olarak bilinen Yavuz Sultan Selim’den bahsederek; tahta çıkışının Fatih Sultan Mehmed’den sonra gerçekleşeceğine işaret etmiştir. Onun için en büyük tılsım’ın “hilafet” olduğunu söylemiştir. Dolayısıyla, hilafetin Osmanlılara bu “Sin”, “Selim” eliyle geçeceğini haber vermiştir.

“Soy sahipleri zamanındaki, şiddetli ve çetin Rı” ifadesiyle, Yavuz Sultan Selim’in yaptığı “Ridaniye” Savaşı’na işaret edildiği gibi, “bir konuşma ile ilgili olarak kendisine işaret edilen” ifadesiyle de, Çaldıran Savaşı’nda padişahın, seferin uzamasından sızlanıp şikayet etmeleri üzerine askerleri yatıştıran tarihi konuşmasına işaret edilmiştir. Cümlenin devamında geçen “çatık kaşlılık menzillerinden Yâ menzilinde bulundu”ğu sözüyle de, Yavuz’un çatık siyah kaşlı ve “Yavuz” lakaplı olduğuna işaret edilmiştir.

Bundan sonra ibn-i Arabi, haber verdiği “Sîn”in, “zafer sevinciyle Şın’a vardığı zaman”, kendi yıkık ve virane kabirinin bulunacağını bildirmiştir. Bu keşif aynen gerçekleşmiş, Sultan Selim Han, Muhyiddin İbn-i Arabi’nin yıkık mezarını buldurup üzerine bir türbe, yanına da bir cami yapılmasını emretmiştir.

Daha ayrıntılı bilgi için  ”Ölümünden 277 yıl  sonra mezarı bulunan İbn-i Arabi’nin ölümü” adlı makalemizi okuyabilirsiniz.

İbn-i Arabi hazretleri, eş-Şeceratü’n-Nu’mâniyye fi’d-Devleti’l-Osmâniyye eserinin  son kısmında “son Mim”rumuzuyla işaret ettiği “son Mehmed”in, Sultan Mehmed Vahideddin’in son padişah olacağını; Osmanlı saltanatının ve soy silsilesinin ondan sonra sona ereceğini bildirmiştir: “Bahsettiğimiz şey, son Mim’in cülûsuna kadar devam eder. O’nun cülûsu, sen; ‘Kabahatlerimiz yüzünden belalarla karşı karşıya geldik!’ deyinceye kadar dosdoğru bir biçimde sürüp gider.”9

Osmanlı Devleti’nin yıkılmasını takip eden dönemde ahir zaman fitnelerinin ortaya çıkacağını ve karanlık günlerin yaşanacağını da haber verir.

EBU DAMDAM KİMDİR? 0

Peygamber Efendimiz’in hadis-i şeriflerinde bahsettiği Ebû Damdam kimdir?

Hakk’ın velî kullarının güzel ahlâkına dâir pek mânidar bir misâli Peygamber Efendimiz şöyle haber verir:

Bir gün ashâbına:

“–Sizden biri, Ebû Damdam gibi olmaktan âciz midir?” diye suâl eden Allah Resûlü’ne oradaki sahâbîler:

“–Ebû Damdam kimdir?” diye sordular. Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz de şöyle buyurdu:

“–Sizden önceki kavimlerden birine mensup biriydi. «Bana hakâret eden ve dil uzatarak gıybetimi yapan kimselere hakkımı helâl ediyorum.» derdi.” (Ebû Dâvud, Edeb, 36/4887)

Ne muazzam bir gönül ufku… Cenâb-ı Hakk’a duyulan nihâyetsiz muhabbet, O’nun kullarına merhameti, şefkati, af ve müsâmahayı beraberinde getiriyor. Allâh’ın kullarının, kendisi sebebiyle hesap gününde zor duruma düşmelerini istemiyor. Allâh’ın kullarını rahatlatarak ilâhî rahmete ermeyi ümîd ediyor.

İmam Gazâlî Hazretleri de insanların sıkletlerine katlanmanın fazîletine dâir şu kıssayı nakleder:

ALLAH RIZASINI KAZANMANIN YOLU

Hakîmin biri, hikmete dâir 360 eser yazmış ve bu sâyede Allâh’a yaklaştığını sanmıştı. Allah Teâlâ, zamanın peygamberine şöyle vahyetti:

“–Falana söyle, yeryüzünü nifak ile doldurdu. Ben onun nifâkından bir şey kabul etmem!”

Bunun üzerine adamcağız tek başına bir mağaraya çekilerek ibâdet etmeye başladı ve; “İşte şimdi Rabbimin rızâsına eriştim.” diye düşündü. Yine Allah Teâlâ peygamberine:

“–Ona söyle, insanlar arasına girip onların eziyetlerine katlanmadıkça rızâma erişemez.” diye vahyetti.

Adamcağız çarşıya çıktı, insanlar arasına girdi, onlarla beraber yürüdü, oturdu, yedi-içti. Bunun üzerine Allah Teâlâ peygamberine şöyle vahyetti:

“–Haber ver o adama ki, şimdi Ben’im rızâma nâil oldu.” (İhyâ, II, 610-611)

Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Hak Dostlarının Örnek Ahlâkından 1, Erkam Yayınları