Nefis, kendinde varlık hissedince kibirlenip azgınlığa düşer. Nefsin fısıltılarına kulak kabartmak, Hakk’tan uzaklaşmaktır.
Allah’tan haya ederek yine O’na sığınma hali, edebin en üst noktasıdır. Allah’a yakınlığın ilmini öğrenmek vuslattır.
Halvet ve yalnızlığı anlamaya çalışmak marifetullahı elde etmeye vesiledir.
Adab-ı muaşeret sınırında durmak kurtuluştur.
İlahi hitabı dinlemeye götürücü yolları kabulden kaçınmak zulümdür.
Bunlar, sahipleri için huzur-i ilahi adabındandır.
Arifin edebi, her edebin üstündedir. Çünkü onun iyiliği, kalbini edeplendirmiş olmasındandır.
Kaynak: Miftâhu’r-Rüşd
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder