"Mezarlığa varınca, kabirlerde yatanları gözünün önüne getir ve onların hallerini düşün. Düşün ki, nasıl harap olup giderler. Gelen, geçen üzerlerine basar, ayaklar altında kalmışlar, o nazik tenleri çürümüş, o güzel ağızlar çenelerinden ayrılmış, o yakışıklı başlar gövdelerinden kopmuş, o elâ gözleri yılanlar çıyanlar yemiş. Gece gündüz Kur'ân okuyan, zikreden o bülbül diller, kim bilir hangi böceklere yem olmuş; kemikleri birbirinden ayrılmış, öyle yatıyorlar. Dünyada 40-50-80-100 yıl ömür sürenlerin ömürleri hebâ-i mensur olmuş, gitmiş. Nefs-i emmârenin kötü ve çirkin sıfatları ile türlü türlü azaplara düçar olmuşlar, nefs-i emmârenin Hak teâlâ tarafından sevilmeyen ve reddedilen sıfatları, birer canavar şeklinde cesetlerine üşüşmüş, azap ediyorlar. . .
İşte mezarlığa gidince bütün bunları gözönüne getirirsin. Onların hallerine ibret gözüyle bakarsın ve dönüşünde nefsine dersin ki:
-Ey nefs! Hâlâ iymana gelmez misin? Bu murdar dünyanın muhabbetinden usanmaz mısın? Mevlâ muhabbetine hâlâ gönül vermez misin? Senin de, sonunun onlar gibi olacağını düşünmez misin? Başına gelecekleri hiç aklına getirmez misin? O mezarlıkta yatanların hepsi de senin gibi izzetli ve hürmetli insanlar idiler. Onlar da, bu dünyada yer, içer, güler, eğlenir, alır, verirlerdi. Hüküm ve hükümet ederlerdi. Yıkanır, paklanır, temiz ve nefis elbiseler giyerlerdi. Üzerlerine toz kondurmazlardı. Gördün ya, şimdi kara topraklara karışmış yatıyorlar. Evlerini, barklarını, mal ve mülklerini, evlât ve iyallerini bırakıp gitmişler, her biri bir çukurda yapayalnız ve belirsiz yatıyorlar. Ey nefs! Bir gün sen de tıpkı onlar gibi, tek ve tenha, amellerinle başbaşa yatacaksın.
Gel, bu dünyadan gönlünü geçir, biraz salih amel kazan, bu karanlık çukura düşmeden, yılan çıyan başına üşüşmeden gel hazırlık görelim, o günlere hazır olalım, dersin." . .
📚Tam Müzekkin-Nüfus/ Eşrefoğlu Rûmi . . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder